ตาผมเอง นายประเทือง คำสอน

เช้าที่ 29 มิถุนายน 2566 มีแผ่นดินไหวที่จังหวัดพิษณุโลก นอกจากแผ่นดินไหวแล้ว วันนั้นเป็นวันที่ผมต้องเสียบุคคลคนนึงที่ผมค่อนข้างจะรักไม่แพ้กับใครๆ นั่นก็คือ ตาเทือง นายประเทือง คำสอน ซึ่งเป็นตาของผมเอง

ตาเทืองเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง ณ เวลา 00:30 นาฬิกา ของวันที่ 29 มิถุนายน

ตาเทืองอายุ 86 ปี ตาเทืองอาศัยอยู่ที่พิจิตรเป็นคนย่านยาวฮะ เท่าที่จำความได้ตาจะเป็นคนที่ชอบไปทำบุญที่วัดวังปลาทูทุกวันพระ นอกนั้นจะทำบุญด้วยการเดินออกมาจากบ้านแล้วมารอพระที่เดินบิณฑบาตบนถนน แน่นอนแหละตาจะเดินมากับยายราญ ซึ่งเป็นภรรยาของตาเทือง

ตาเทืองเป็นคนที่เน้นลงมือไม่เน้นพูดอยากให้ทำอะไรขอให้บอกตาเทืองตาเทืองจะทำให้ เนื่องจากตาเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด พวกเราก็ไม่รู้มาก่อนว่าตามีเชื้อหรือเป็นระยะไหน ซึ่งมารู้อีกทีตอนระยะสุดท้าย วันนั้นตาสะดุดพื้นแล้วล้มน้าพาไปหาหมอที่อนามัยซึ่งตอนนั้นคิดว่าเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เลยไม่ได้ไปถึงโรงพยาบาลที่ตั้งอยู่ในตัวเมืองพิจิตร 20-30 กิโลเมตรมั้งนะ โอเคก็รับยากลับมากินที่บ้าน

เนื่องจากอาการไม่ได้ดีขึ้น น้าเลยตัดสินใจพาตาไปตรวจเพิ่มที่โรงพยาบาลในเมืองซึ่งตอนนั้นค่อนข้างไปลำบาก ลำพังจะขับรถพาตาไปเลยก็ไม่ได้ไหนยายที่จะต้องอยู่บ้านคนเดียวอีก ก็เลยต้องวางแผนกันว่าช่วงนี้นะ ที่จะให้น้าอีกคนไป พออีกช่วงนึงก็ให้แม่ของเราไป โอเคดีขึ้นหน่อย

ว่ากันว่า มะเร็งมันร้ายแรง

ผมเพิ่งไปเยี่ยมตาเมื่อช่วง 16-18 มิถุนายนเอง แม่ก็โทรมาอัพเดทเรื่อย ๆ ให้ที่บ้านฟังถึงอาการของตาในแต่ละวัน

สุดท้ายนี้ ชาติหน้าก็ยังอยากจะเกิดมาเป็นหลาย ตาเทือง นายประเทือง คำสอน อีกอยู่ดี

รักและเคารพ