เราว่านะอีกนานกว่า เชียงใหม่จะเหมือนเดิม
ช่วงเข้าพรรษาเราได้มีโอกาสไปพักผ่อนที่จังหวัดเชียงใหม่ทุกทีที่เราไปอะ เชียงใหม่แทบจะไม่เคยหลับไหลเลยตอนกลางคืนตั้งแต่ไวรัสโควิทระบาดทั่วโลกเนี่ย เรียกได้ว่าหลายๆ กิจการในเชียงใหม่ติดป้าย เซ้งกิจการ กันเยอะมากกกก
จริงๆ แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจไปพักผ่อนหรอก
แต่เรื่องของเรื่องดันไปวันที่เป็นวันพระใหญ่ทำให้ร้านเหล้าหลายๆ ร้านต้องปิด
คืนแรกเราไปพักแถวนิมมานมาได้ที่ R1 Boutique Service Apartment ครั้งที่แล้วมาติดใจพนักงานต้อนรับ เพราะกวนเราไง ครั้งนี้เลยกลับไปพักที่เดิมแต่ไม่เจอหรือเราอาจจะจำหน้าเขาไม่ได้มั้ง คืนแรกของเราไม่มีอะไรมากมาถึงก็เย็นแล้ว ฝนตกอีกจะออกไปเดินถนนคนเดินที่ท่าแพ ก็กลัวว่าจะไม่มีร้านมาตั้งแบบกลัวไปเก้ออะคือวันนี้ไม่มีอะไรว้าวจริงๆ
วันนี้เราย้ายมาพักอีกที่ตรงนิมมานซ.13 เยื้องๆ กับร้าน ต๋อง เต็ม โต๊ะ ชื่อ Hug Nimman hotel ปกติเราไม่ค่อยพักที่แบบนี้เท่าไหร่ส่วนมากเราจะไปพักโฮสเทลเอา เราจองผ่าน traveloka แบบไม่รวมอาหารเช้าได้มาในราคา 1,194 บาทเราถ่ายภาพในห้องมาด้วยกว่าจะได้พักแบบนี้อีกทีคงตอนมีแฟนอะ 555
วันนี้ตอนเย็นเรามีนัดกับพี่น้ำพี่ทศและก็เปียน้องพี่ปู พี่น้ำเราไม่ได้เจอแกหลายเดือนมากเพราะแกต้องกลับมาบ้านที่ลำพูนเพื่อคอยพาแม่มาหาหมอ เรานัดเจอกันที่สตาร์บัคแถวๆ ประตูท่าแพ พอพี่น้ำกับพี่ทศมาถึงเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย จนพี่น้ำถามแล้วแพลนเราจะไปไหนต่ออะหลังจากนี้ เราก็บอกไปนะว่าเดี๋ยวเราจะไปกินอาหารพื้นเมืองโดยให้เปียพาไปกิน ตอนแรกก็ว่าจะไปร้าน ลาบบังเกอร์ แต่พี่น้ำบอกให้เช็คก่อนว่าร้านเปิดหรือป่าวพอเช็คเท่านั้นแหละร้านปิดจ้าาาาา กว่าจะเปิดอีกทีก็วันพรุ่งนี้ก็ไม่ทันแล้วป่ะ ซึ่งจากร้านที่ว่าจะไปๆ ปิดหมดเลยเราก็เลยทักไลน์ไปหาเปียหาร้านใหม่หน่อยเพราะที่เราจะไปกันปิดหมดเลย
น้องพนักงานน่ารักมากกกก เราก็มองไปมองมาจนพี่น้ำจับได้ว่าแม็กซ์ทำไมคุยกับพี่ไม่มองหน้า 555 ด้วยความที่เป็นเรา เราก็เข้าไปหาในไอจีเลยแหละว่าน้องคนนี้เคยเช็คอินที่สาขานี้หรือป่าว
ทะแด้นนนน!! เจอจนได้
แต่เราไม่ขอเอาลิงก์มาแปะนะเพื่อความเป็นส่วนตัวของน้อง
หลังจากนั้นเราก็กลับไปที่ฮักนิมมานพี่ทศกับพี่น้ำก็วนรถมาส่งเราที่โรมแรม เพื่อรอเปียมารับพาไปกินร้านที่เป็นอาหารพื้นเมืองขอบคุณฮะพี่น้ำกับพี่ทศ
หกโมงกว่าๆ เปียทักไลน์มาบอกถึงแล้วแต่เรายังนอนเล่นอยู่บนเตียงไง เราก็เลยพิมพ์กลับไปว่า กำ,แปปนะ ตามลำดับ แล้วเราก็ลงไปเจอกับเปียจากนั้นเปียก็พาไปร้านที่ว่าเด็ด “ร้านเพชรดอยงาม”
ไปถึงร้านก็ไม่พูดอะไรมากบอกเปียจัดมาเลยอาหารเหนือเบ็ดเสร็จได้มาประมาณ 4-5 อย่างกับข้าวเปล่าสองจานเท่าที่จำๆได้ ก็จะมีลาบปลา,ฮังเลกับอีกอย่างเรีกยว่าอะไรไม่รู้ที่มันใส่ไข่มดแดงอะ เนี่ยหน้าตามันแบบนี้
เด็ดมากบอกเลยอันนี้ขายดีที่สุดบนโต๊ะอาหารมื้อนี้แล้ว พออิ่มกันแล้วเปียก็ขับรถมาส่งที่ฮักนิมมานวันนี้สำหรับเราก็ไม่มีอะไรแล้วแหละ ขอบคุณฮะเปีย
วันนี้วันที่เราต้องกลับกรุงเทพแล้วแต่เที่ยวบินของเรานู้นนน ตอนสองทุ่มตอนแรกว่าจะไปนั่งร้านกาแฟรอเวลาวันนี้เปียอาสามารับไปส่งที่สนามบิน ระหว่างนั้นเราก็คิดได้ว่าถ้าราคานั่งร้านกาแฟกับถ้าเราเช่าโฮสเทลราคามันก็เท่าๆ กันนี่หว่า เลยตัดสินใจหาโฮลเทลแถวๆ ประตูท่าแพเอาไว้เก็บกระเป๋ากับเอาไว้นอนพักหรือไว้อาบน้ำแทนไปนั่งร้านกาแฟดีกว่าจนได้ไปได้ที่ สุเนต์ตาโฮสเทล ราคา 216 บาทสำหรับเราไม่ใช่ครั้งแรกแน่ๆ ที่นอนหรือใช้บริการในเรทราคาแบบนี้ถูกสุดเคยได้มาในราคา 86 บาทแต่อันนั้นที่วังเวียง
เมื่อไม่มีต่างชาติและไม่มีใครแล้วนอกจากผมกับเจ้าของโฮสเทล
เรียกได้ว่าเป็นการใช้บริการโฮสเทลครั้งแรกเลยที่ไพรเวทสุด
ปากแดงๆ จะไว้ใจได้ก่า~ 
ห้องนอน 
มาเล่นกับเราได้นะ เราเป็นมิตร
หลังจากที่เราจ่ายเงินไปในราคานี้แต่เรากลับคิดว่า
ได้อะไรมากกว่าที่จ่ายไป
พี่เจ้าของโฮสเทลก็บอกผมว่า วันนี้มีดนตรีสดที่ร้านกาแฟ “brewginning” นะสาวๆ ที่มาที่ร้านก็น่ารักด้วย 555 เราไม่รอช้า เราก็ไปตามที่พี่เขาบอกเลย
ร้านอยู่หัวมุมคือถ้าเดินจากโฮสเทลไปก็เห็นเลยแหละ เราก็เข้าไปสั่งอเมริกาโน่เย็นแก้วนึงแล้วก็นั่งเล่นรอฟังดนตรีระหว่างนั้นเว้ยก็มีพี่คนนึงแกแต่งชุดวิ่งเทลมาที่ร้าน จากที่เราฟังๆใจความได้ รุ่นน้องมาเปิดร้านกาแฟ พี่แกวิ่งขึ้นไปบนดอยสุเทพแล้วดื่มเบียร์ไปสองกระป๋องแล้ววิ่งลงมา เลยมาแวะที่ร้านกาแฟรุ่นน้องแห่งนี้เราก็ฟังๆ ไปภาพสุดท้ายคือเหลือเรากับพี่แกสองคน คุยเรื่องอะไรบ้างอะหรอ
คุยเรื่องออกกำลังกาย คุยเรื่องการใช้ชีวิตพี่แกแต่ก่อนเป็นคนกรุงเทพแหละ แกทำงานเป็นเชฟตอนนี้ย้ายมาอยู่เชียงใหม่ได้ 10ปีกว่าๆ แกก็ทำครัวซองค์ขายมีในเชียงใหม่ กรุงเทพก็มี พอเวลาเย็นๆ แกก็ไปขายหมูทอดแถวหน้าโรงเรียนแกชอบคุยกับเด็กๆ คุยไปซักพักแกบอกว่ามีพี่น้องสามคน แกเป็นคนกลาง น้องแกปั่นจักยานสังกัดทีม วู้ดแลนด์ พี่แกมีแพลนจะไปไตรกีฬานะ
เท่าที่เราจำได้เรานั่งคุยกันกับพี่แกจากเที่ยงจนถึง 3 โมงเย็นได้
ว่างๆ พี่แกก็เป็นคนหารถคลาสสิกตามออเดอร์ที่เข้ามาคุยไปคุยมา ซักพักเราก็เลยถามพี่แกว่าแถวนี้มีร้านข้าวไหม ตั้งแต่เช้ายันตอนนี้ยังไม่ได้กินข้าวเลย พี่แกบอกแถวนี้ไม่ค่อยมีถึงมีก็ไกล แกแนะนำร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนึงชื่อร้าน “ก๋วยเตี๋ยวเกษมเจ้าเก่า” กดผ่าน Grab ไปเลยน้อง
พอก๋วยเตี๋ยวมาถึง พี่แกก็จัดชามในร้านให้เลย
กินเสร็จไม่พอพี่แกเอาไปเก็บให้ด้วย สุดท้ายเรากดกาแฟคั่วอ่อนมา 2 ถุงกะเอาไว้ดริปกิน
เดี๋ยวมาต่อ Part2